ایدئولوژی، گفتمان و تحلیل سیاسی

یکی از نتایج رشد دیدگاه های نسبی گرا و غیرذات گرایانه در علوم سیاسیبوده است. این روند با دستاویز انتقاد از ذهنیت گرایی « ایدئولوژی » کاهش توجه به عاملو مبارزه با نظریه حقیقت در سیاست شروع شد. نگارندة مقالة ذیل چنین استدلال میکندکه تأثیر گذاری بر مفهوم ایدئولوژی نه تنها هیچ ربطی به سوبژکتیویسم ندارد بلکه باارائه درک جدیدی از مفهوم ایدئولوژی، در چارچوب یک نظریة گفتمانی، می توان به افقجدیدی دست پیدا کرد. نگارنده یک نظریة ایدئولوژی ارائه میدهد که مکملی برای نظریهگفتمان می گردد و در تقابل با آن قرار نمی گیرد. بدین ترتیب، وی به این نتیجه می رسد کهحفظ تمایز میان دو مفهوم ایدئولوژی و گفتمان سودمند است و رابطة موجود میان نظمسیاسی نهادها و قدرت را بهتر تبیین می کند.